Zarys Dziejów Nekropolii Raciborskich

Cmentarz katolicki w Studziennej

Parafia i cmentarz w Studziennej powstały na początku XX wieku. Do tego czasu mieszkańcy należeli do parafii starowiejskiej p.w. Św. Mikołaja. Najstarsze wiadomości o wsi Studzienna pochodzą z okresu panowania księcia Władysława. W roku 1906 uzyskano od rolnika Walentego Franiczka teren pod budowę kościoła i cmentarza przykościelnego. W tym samym czasie zbudowano mały kościółek p.w. św. Jana Nepomucena, w którym odprawiano nabożeństwa a przy kościele założono cmentarz w 1908 roku. W 1918 roku nastapiło usamodzielnienie się parafii. Z myślą o rozbudowie dotychczasowego kościółka, parafia w 1930 roku odkupiła kawał gruntu za kościołem w celu założenia nowego cmentarza o powierzchni 0,45 ha. Pierwsze pochówki na nowym cmentarzu odbyły się już w 1932 roku, o czym świadczą najstarsze zachowane nagrobki. Najstarszym obiektem na cmentarzu jest krzyż cmentarny z 1908 roku oraz nagrobek Józefa Plocha i jego żony z 1932 roku o bardzo ciekawej formie, wykonany z drewna. Drugi nagrobek – S.M. Pantaleona pochodzi z 1935 roku. Nagrobki sprzed 1939 roku rozrzucone są wśród nowych mogił i reprezentowane są przez różne style i formy. Niegdyś istniejący cmentarz przykościelny, został w latach powojennych zlikwidowany. Pozostał cmentarz za kościołem, na którym od momentu założenia aż do 1985 roku znajdowało się ok. 800 mogił.

Cmentarz katolicki na Płoni

Z dniem 1 stycznia 1932 roku utworzono parafię p.w. Św. Paschalisa przez franciszkanów, jednak zmarłych nadal chowano na cmentarzu ostrogskim, przy ul. Rudzkiej. W roku 1933, drogą kupna nabytego gruntu o powierzchni 0,83 ha, utworzono cmentarz parafialny przy obecnej ul. Adamczyka. Poświęcenia cmentarza dokonał 22 X 1933 roku ksiądz prałat Antoni Włodarz – proboszcz pawłowski, na polecenie kardynała Adolfa Bertrama. Od tego czasu datuje się chowanie zmarłych z Płoni na tym cmentarzu. Najstarsze pochówki reprezentowane są przez krzyże nagrobne, wśród których można wyróżnić nagrobki: Marii Stawinogi z 1936 roku, Josefa Kuczy z 1935 roku, Josefa Wyschkona z 1939 roku i innych. Nagrobki sprzed 1939 roku rozrzucone są pośród grobów współczesnych. Na przecięciu alei poprzecznej z aleją okrężną usytuowana jest kaplica grobowa Margarety Gawliczek z 1956 roku oraz Jana Grzonki z 1970 roku, zbudowana na planie prostokąta, otwarta z przodu, po bokach mająca na słupkach stiukowe, polichromowane dwa anioły. Jeden trzyma tarczę z inskrypcją a drugi koronę ciernistą. Wnętrze kaplicy jest dwupoziomowe, z witrażami w bocznych ścianach. Na terenie cmentarza zostali pochowani mieszkańcy Płoni, którzy zostali zabici 31 III 1945 roku. Od momentu powstania cmentarza aż do 1985 roku na tym cmentarzu zostało pochowanych ok. 1200 osób.

K. Switliński