Teren rezerwatu od wieków wykorzystywany był na potrzeby tradycyjnej gospodarki stawowej, w wyniku której ukształtowały się tu specyficzne układy przyrodnicze. Stawy hodowlane zaadoptowane do życia przez roślinność i ptaki, otaczające je bogate gatunkowo lasy łęgowe oraz bujne łąki, stanowią mozaikę siedlisk naturalnych i półnaturalnych, których istnienie zależy od dalszej działalności człowieka. Miejsce to, chronione jednocześnie dwiema formami ochrony: rezerwatową oraz w ramach Sieci Natura 2000, wymaga podejmowania różnych działań z zakresu ochrony czynnej.

Jednym z ważniejszych zadań, zapisanych w zadaniach ochronnych opracowanych dla rezerwatu jest koszenie zarastających intensywnie łąk oraz wysp dla ptaków wybudowanych na satawach. Dwa rodzaje obiektów, duże przeznaczone do zadrzewienia i małe mające z złożenia samoistnie zarosnąć roślinnością zielną, zbudowano na zbiornikach Salm Duży i Babiczak Północny dla wzbogacenia w rezerwacie siedlisk lęgowych ptaków. Nadmierny rozwój wysokiej roślinności zielnej na wyspach małych, utrudniał wykorzystanie tych miejsc przez gatunki ptaków budujące gniazda na powierzchni gruntu. Aby ułatwić lęgi rybitwie rzecznej i mewie czarnogłowej konieczne stało się usunięcie roślinności wysokiej, głównie bylicy pospolitej. Na reakcję ptaków na „wysprzątane” wyspy trzeba będzie poczekać przynajmniej do wiosny.

Z kolei utrzymanie łąk w krajobrazie rezerwatu wymaga systematycznego wykaszania. Zapewnia to stabilność zbiorowisk łąkowych oraz nie dopuszcza do ich zarastania przez krzewy i drzewa. Takie działania gwarantują jednocześnie zachowanie odpowiednich warunków do życia dla rzadkiego motyla, modraszka telejusa, który jest jednym z przedmiotów ochrony obszaru Natura 2000 Stawy Łężczok. Efekty przeprowadzonych prac zaobserwować będzie można dopiero w roku następnym. Wykoszone łąki najlepiej obserwować we wrześniu, gdy pięknie zakwita zimowit jesienny.

(eco)