– Szpital nie jest zadaniem miasta. To tak, jakbym powiedział, że wstydzę się za posesję swojego sąsiada. I choć na szczęście nie muszę się wstydzić, nie mam wpływu na to, aby ten wydał jakieś pieniądze, aby na niej coś zmienić – usprawiedliwiał się gospodarz Raciborza.

Dawno temu powiat sprzedał stary szpital, a miasto wsparło go darując „na zachętę” działki od strony ul. Opawskiej. Pewnie inaczej transakcja nie doszłaby do skutku. – Dzisiaj byłoby w kogo bić, bo właścicielem nadal byłby powiat i starosta „obrywałby po głowie”, ponieważ też nie ma pieniędzy i nie bardzo wiedziałby co z tym zrobić – przewidywał włodarz.

Potężny, a przy tym zabytkowy budynek jest w bardzo złym stanie technicznym i aby doprowadzić go do „czegoś” wymaga dziesiątków milionów złotych. Pytanie: „Do czego?”. Część szpitala od Opawskiej została skomercjalizowana, od strony Biedronki działa też przychodnia diagnostyczna, a w miejscu dawnej anestezjologii – niepubliczny żłobek na 60 miejsc.

Nie ma pomysłu natomiast na największą część dawnego szpitala od ul. Bema, którą właściciel powinien zabezpieczyć przed wandalami. – Jedynym organem, który ma prawo karać właściciela za nienależyte administrowanie nieruchomością jest Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego. Na bieżąco kary do 500 zł za nieporządek może nakładać straż miejska i to się dzieje – zapewniał prezydent.

Nie udało się stworzyć tam planowanego domu spokojnej jesieni, a byłoby to piękne miejsce, w centrum miasta, w pobliżu parku. Wymogi jakie stawia państwo DPS-om okazały się jednak zbyt wygórowane. – Zakładam, że szpital skomercjalizowany zostanie po kawałku, a proces ten będzie długi i kosztowny, ale życie nie znosi próżni. Część już została sprzedana i mieści się tam kancelaria notarialna, stomatolog oraz kilka mieszkań – wymieniał prezydent.

– Co będzie jeśli od ognia zajmie się już zagospodarowana część szpitala? – dopytywali słuchacze senioralnej uczelni, zaniepokojeni trwającą dewastacją i wzniecanymi tam pożarami.

– Nie mogę właścicielowi nawet pogrozić palcem, ponieważ obiekt nie należy do miasta. On doskonale wie, że na prywatnej posesji straż miejska nic nie może mu zrobić – rozkładał ręce prezydent.

(ewa)

Komentarz

Na Raciborszczyźnie można znaleźć kilka zabytkowych obiektów, kosztownych w utrzymaniu, czy restauracji. Pozbywające się ich gminy czy powiat, przy pierwszej nadarzającej się sposobności – aby odciążyć własne budżety – tracą nad nimi kontrolę. Nowi właściciele – również bez konkretnego planu ich zagospodarowania – szybko ubożeją lub, nie znajdując pomysłu na intratny biznes, pozostawiają je popadające w ruinę. Pałacyki na uboczu, kiedyś piękne – tracą swój dawny blichtr, ale nikt tym specjalnie nie przejmuje się. Inaczej jest w mieście, gdzie w jego sercu niszczeją takie obiekty, jak stary szpital, czy sąsiadująca z „Nowinami” winiarnia. Osypujące się tynki, przy okazji odsłaniają finansową niemoc w ich ratowaniu. Oczywiste wydaje się, że jako gmina czy powiat nie udźwigniemy ciężaru odbudowy takich obiektów, ale nic nie usprawiedliwia wystawiania ich na pastwę chuliganów i dewastatorów.