Renta wyrównawcza (uzupełniająca) to jedno z roszczeń możliwych po wypadku przy pracy. Roszczenie o rentę przysługuje poszkodowanemu w razie:

• całkowitej lub częściowej utraty przez niego zdolności do pracy zarobkowej;

• zwiększenia się jego potrzeb;

• zmniejszenia się jego widoków powodzenia na przyszłość.

Warunkiem więc przyznania renty wyrównawczej jest wykazanie szkody, polegającej na utracie w całości lub części zdolności do pracy zarobkowej lub na zmniejszeniu widoków powodzenia w przyszłości. Celem świadczenia jest rekompensata strat wynikających z utraty możliwości zarabiania. Używając pewnego uproszczenia, jest to różnica między zarobkiem, który otrzymywał poszkodowany przed wypadkiem, a obecnie uzyskiwanym wynagrodzeniem lub rentą z ZUS. Chodzi o realną, praktyczną możliwość podjęcia przez poszkodowanego pracy w granicach zachowanej zdolności do pracy (jeśli takowa istnieje), a nie hipotetyczną.

Obowiązek świadczenia wygasa, jeżeli poszkodowany odzyska zdolność do pracy lub nadejdzie termin, w którym w sposób naturalny (wiek, utrata kwalifikacji) zdolność tę utraciłby, przy czym osiągnięcie wieku emerytalnego nie jest równoznaczne z całkowitą utratą zdolności do pracy.

Prawo do bieżącej renty wyrównawczej nie wchodzi do spadku. Jest to uprawnienie ściśle związane z osobą poszkodowanego i wygasa z jego śmiercią.

Masz problem prawny? Pisz: redakcja@nowiny.pl