– Kto namówił Cię do wzięcia udziału w teleturnieju?

– Nikt nie musiał mnie namawiać. Zawsze lubiłem wszelkiego rodzaju teleturnieje, a zwłaszcza te, w których wiedza jest najistotniejsza. Do tej pory „zasiadałem w drugim rzędzie”, i z tego miejsca jako widz mogłem w nich uczestniczyć. To mi jednak nie wystarczało. Postanowiłem, że spróbuję swych sił jako uczestnik. Zdecydowałem się na Jednego z dziesięciu i muszę przyznać, że ani przez chwilę nie miałem wątpliwości, co do wyboru.

– Co trzeba zrobić, aby wziąć udział w programie?

– Należy wejść na stronę internetową, na której trzeba wypełnić i wysłać ankietę wraz z aktualnym zdjęciem. Później przychodzi wiadomość zwrotna o zakwalifikowaniu się do eliminacji, które odbywają się w kilku miastach w Polsce. W zeszłym roku takie eliminacje miały miejsce w Krakowie, Poznaniu, Gdańsku i Warszawie. Ja otrzymałem zaproszenie do Krakowa. Same eliminacje to odpowiedź na 20 pytań z różnych dziedzin. Ich formuła jest podobna do samego teleturnieju. Warunkiem uczestnictwa w nagraniu do programu jest poprawna odpowiedź, o ile dobrze pamiętam, na co najmniej 16 pytań. Spełniłem ten warunek i pozostało mi tylko czekać na informację o dacie mojego uczestnictwa w teleturnieju, który nagrywany był w Lublinie, w tamtejszym oddziale TVP.

– Jak przygotowywałeś się do teleturnieju?

– W moim przypadku nie było czegoś takiego. Wychodzę z założenia, że jeśli człowiek jest ciekawy świata i poszukuje odpowiedzi na wiecznie nurtujące go pytania, to nie musi się szczególnie przygotowywać na egzamin z wiedzy, bo przygotowuje się do niego niemal codziennie. Taka postawa jest kluczem do sukcesu. Trudno też mi komuś doradzić, jak miałby przygotować się do tego programu, zważywszy na szeroki wachlarz dziedzin, z których słynie.

– Z wykształcenia jesteś polonistą. Czy wiedza, którą udało Ci się zdobyć na studiach, zaowocowała?

– Tak, myślę, że wiedza i wrażliwość na otaczającą mnie rzeczywistość, którą wyniosłem ze studiów, mogła mieć wpływ na końcowy sukces w programie.

– Które z pytań było najtrudniejsze?

– Chyba nie mogę udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Dzielę pytania na dwie kategorie: te, na które znam odpowiedź i te, na które nie znam odpowiedzi. Czy pytanie jest trudne czy nie – to bardzo subiektywne odczucie.

– Jak oceniasz swoją konkurencję?

– Chyba nie mnie ją oceniać, a widzom teleturnieju, choć mogę zdradzić, że w trakcie rozmów kuluarowych, co niektórzy zaimponowali mi swą wiedzą z kilku dziedzin.

– Która z odpowiedzi uczestników była według Ciebie najzabawniejsza?

– Gdy po raz pierwszy startowałem w teleturnieju Jeden z dziesięciu jeden z uczestników na pytanie o sweter z wysokim kołnierzem, zamiast udzielić odpowiedzi golf, nazwał tę część garderoby żupanem.

– Jakie wrażenie zrobiła na Tobie osoba Tadeusza Sznuka?

– W teleturnieju startowałem już po raz trzeci, więc miałem już kilkukrotnie przyjemność spotkania prowadzącego. Muszę przyznać, że na przestrzeni 18 lat (pierwszy raz startowałem w 2000 roku) nic się nie zmienił. Cały czas to ten sam miły, ciepły człowiek, który potrafi znaleźć czas na rozmowę z każdym uczestnikiem. Chętnie udziela rad i wskazówek jak grać, by wygrać, co potrafi realnie zaprocentować.

– Jakie rozbieżności udało Ci się zauważyć pomiędzy kręconym odcinkiem, a jego wersją finalną?

– Jeśli były różnice, to raczej drobne i dotyczyły przede wszystkim skracania pewnych wypowiedzi prowadzącego, bądź jego komentarzy, które nie miały istotnego wpływu na przebieg programu. Najprawdopodobniej podyktowane to było czasem antenowym, który w telewizji jest nieubłagany.

– Jako zwycięzca odcinka być może będziesz mógł wziąć udział w Wielkim Finale. Jak oceniasz swoje szanse?

– Wygrywając odcinek, miałem nadzieję, że uda mi się zagrać w Wielkim Finale. Niestety zabrakło mi kilku punktów, by trafić do Wielkiej Dziesiątki. Jednak to nie jest moje ostatnie słowo. Planuję jeszcze przetestować swą wiedzę w innych teleturniejach. Być może będą to Milionerzy i Koło Fortuny z sentymentu do Magdy, której „kazano pocałować pana”.

Rozmawiała Aleksandra Piwowarczyk