– Prawie każda dziewczynka widzi siebie w przyszłości w jednym z dwóch zawodów: jako aktorkę, bądź jako modelkę. Twoje marzenia były podobne?

– W moim przypadku było zupełnie inaczej. Jako dziecko marzyłam o tym, aby zostać tancerką, jednak musiałam z tej pasji zrezygnować. Modeling poniekąd uzupełnił tę pustkę. Uzupełnił pod tym względem, że w tańcu, jak i przed obiektywem, makijaż oraz kreacja mają ogromne znaczenie, a zarówno na tancerce, jak i na modelce, ciąży odpowiedzialność ich zaprezentowania. Nigdy jednak nie myślałam o modelingu poważnie. Mój trener akrobatyki mi to chyba wywróżył. Podczas treningów nadał mi pseudonim „modelka” – i do dziś się z tego śmiejemy, że wtedy były to niewinne żarty, a dziś naprawdę robię coś w tym kierunku.

– Od zawsze interesowałaś się modą?

– Nie tak bardzo, jak przystało na stereotypową modelkę. Od zawsze jednak lubiłam przebieranki, czy zakupy z przyjaciółkami. Do dziś pamiętam jak tworzyłyśmy różne stylizacje do naszych amatorskich sesji.

– Jak rozpoczęła się twoja przygoda z modelingiem?

– Wraz z nauką na Uniwersytecie Opolskim. Jakoś w połowie pierwszego roku, wracając z zakupów, natrafiłam wraz z koleżankami na grupkę osób z samorządu studenckiego w naszym akademiku oraz reklamy i ulotki o nagłówkach: „Miss Uniwersytetu Opolskiego”. Nie zwróciłabym na to uwagi, gdyby nie mężczyzna z Inkubatora Przedsiębiorczości, który wybiegł do mnie i prosił, bym wzięła udział w konkursie, zapewniając o wygranej. Speszona wróciłam do pokoju, jednak tam przyjaciółki nie dawały mi spokoju, namawiając do wzięcia udziału w tym wydarzeniu. Ku uciesze wszystkich wzięłam udział w wyborach i to właśnie tam miałam swoje pierwsze „profesjonalne” sesje zdjęciowe. Doszłam wtedy do wniosku, że taka praca mi się podoba. Wygrałam ten konkurs. Po wyborach zaczęłam otrzymywać sporo propozycji współpracy i tak właśnie się to zaczęło. Nie żałuję podjętej wówczas decyzji.

– Jak wspominasz swoje początki?

– Bardzo dobrze. Sesje zdjęciowe sprawiały mi wiele radości już od samego początku i pomimo pewnych obaw, czułam się bardzo swobodnie przed obiektywem. Początkowo nie wiedziałam, jak się w tym świecie odnaleźć, ale trafiłam na cudowne osoby, które mnie ukierunkowały, za co jestem im bardzo wdzięczna. Z większością z nich współpracuję do dziś, co napawa mnie ogromną radością.

– Opowiedz o najdziwniejszej sesji, do jakiej udało ci się pozować.

– To różnego rodzaju sesje „beauty”. W takich sesjach wizażysta ma szansę się wykazać i pokazać makijaż z zupełnie innej strony, bardziej awangardowej, artystycznej. Lubię te sesje, ponieważ mogę się wcielać w różne role. Tych dziwnych sesji już się trochę uzbierało w moim portfolio. Mogłam nawet zobaczyć, jak bym wyglądała bez włosów!

– Jak wygląda praca na planie zdjęciowym?

– Wbrew pozorom dzień na planie może być męczący. Zwykle zaczynamy od makijażu, później jest czas na stylizację fryzury, czasem również wykonania manicure – te etapy są najbardziej relaksujące. Zdjęcia z reguły zaczynają się rano, czasami przed sesją odbywają się przymiarki kreacji. Warunki zależą od miejsca, w jakim się pracuje. Wiadomo, że praca w plenerze będzie trudniejsza od tej w studio. Na efekt końcowy wpływa także atmosfera, jaka panuje na planie zdjęciowym. W dobrze zgranym zespole niestraszne są nawet najgorsze warunki pogodowe! Jak na razie trafiłam na świetne osoby. Oby ta passa się nie skończyła.

– Co najbardziej podoba Ci się w modelingu?

– Możliwość ujrzenia siebie w różnych odsłonach. Gdyby nie modeling, nie zobaczyłabym się w sukni ślubnej, czy w stylizacjach wielu wspaniałych projektantów. Podoba mi się również to, że mam okazję poznać wielu wspaniałych ludzi, którzy tak jak ja, żyją w tym świecie i pomagają mi się w nim realizować. Praca z ludźmi, którzy czują to samo, napełnia niesamowitym optymizmem, a ujrzenie owoców tej współpracy w gazetach czy na bilbordach, jest czymś, czego nie da się opisać.

– Czy jest coś, co chciałabyś zmienić w tym zawodzie?

– Mimo tych wszystkich pozytywnych aspektów, modeling ma również swoje złe strony. Można trafić w nim na nieodpowiednie osoby. W tym świecie jest wiele zła. Trzeba być bardzo ostrożnym. Oprócz tego warto byłoby zmienić stereotyp modelki.

– Modelką się jest, czy modelką się bywa?

– Wydaje mi się, że to zależy od człowieka i tego, jaki ma stosunek do tej pracy. Są osoby, które tym żyją i muszą pamiętać o tym, że przez cały czas są modelkami ze względu na reporterów i paparazzi. Są też osoby takie jak ja, które traktują to jako hobby – wtedy bywa się modelką na sesji, a zaraz po niej wraca się do normalnego życia i obowiązków.

– Jest wiele pięknych kobiet, ale tylko nieliczne mają szansę na zaistnienie w świecie mody. Jak myślisz, dlaczego?

– To prawda, jest wiele pięknych kobiet, ale świat mody jest brutalny i wymagający. Bardzo ważny jest wzrost. Kobiety poniżej 175 cm mają nikłe szanse na zaistnienie w tym świecie. Oprócz tego ogromną wagę przykłada się tutaj do wymiarów sylwetki. Ważne jest też to, aby kobieta czuła się swobodnie przed obiektywem, bo będzie musiała współpracować z obcymi ludźmi, których pozna dopiero na planie. Modelka nie może się wstydzić przed fotografem, bo to widać na zdjęciach. Ważna jest swoboda ruchu i świadomość swojego ciała, a wiele urodziwych kobiet tego nie potrafi, dlatego nie jest to praca dla każdego.

– Gdybyś miała wybrać jedno ze swoich najlepszych zdjęć, które by nim było? Dlaczego akurat to?

– Miałam wiele sesji, które wywołały we mnie dużo pozytywnych emocji, więc trudno mi wybrać jedno. Lubię zdjęcia z sesji ślubnej Macieja Domańskiego. Od początku modelingu marzyłam o tym, aby zostać modelką sukien ślubnych, więc ta sesja ma dla mnie ogromne znaczenie.

– Od jakiegoś czasu jesteś związana z marką „Artesy Miami”. Jak oceniasz współpracę z tą firmą?

– Artesy to firma odzieżowa z Miami. Zdjęcia z tej sesji będą wyświetlane podczas Miami Fashion Week! Współpraca z ich projektantką to czysta przyjemność, nie mogłam wyjść z zachwytu, co do jej kreacji. Miło jest zostać docenionym przez taką markę.

– Marzysz o zapozowaniu do jakiegoś konkretnego obiektywu?

– Jak każda modelka, marzę o tym, by kiedyś ukazać się na okładce Vogue’a czy Glamour. Jednak każda publikacja, niezależnie od tego, czy to polski czy zagraniczny magazyn, przyprawia mnie o dumę. Myślę, że małymi kroczkami i ciężką pracą uda mi się te marzenia zrealizować.

Aleksandra Piwowarczyk