Przemarsz przez wieś to standard świętomarcińskich obchodów, które wieńczy inscenizacja, kiedy to rzymski żołnierz pomaga żebrakowi. Samborowiczanie obchodzą to wydarzenie uroczyściej. Tam oprócz wspomnianej scenki, prezentowane są epizody z życia świętego. Dlatego też w rolę św. Marcina wcielają się dwie osoby: młodym św. Marcinem był Patryk Grzegorczyk, natomiast dorosłym – tradycyjnie sołtys Adrian Niewiera. Za reżyserię odpowiadała Dorota Plura. Obchody we wsi rozpoczęło nabożeństwo ku czci św. Marcina w kościele parafialnym, zwieńczyła natomiast rodzinna zabawa taneczna. Była to już 18. odsłona tego wydarzenia.

Obchody św. Marcina w Samborowicach zainicjował ówczesny proboszcz miejscowej parafii, ks. Zbigniew Gajewski, który posługiwał w Samborowicach przez 17 lat, był równocześnie kapelanem w raciborskim Zakładzie Karnym. W sierpniu 2018 roku, na mocy dekretu biskupa opolskiego, przeniósł się do podopolskiej parafii w Sławicach. – Osiemnastka zobowiązuje, przez te wszystkie lata dopracowywaliśmy szczegóły i osiągnęliśmy prawie perfekcjonizm – my nieprofesjonaliści zwykli aktorzy. To taka nasza spontaniczna gra – komentuje głowa wsi.

Sołtys Adrian Niewiera zauważa, że najważniejszym przesłaniem wspomnienia św. Marcina jest to, aby trwać przy wierze oraz dzielić się swoją dobrocią. – By nie zamykać się, mieć szeroką opcję tego, że wśród nas, w dzisiejszych czas są osoby, które potrzebują wsparcia, a może i nawrócenia – mówi nam.

W przedstawienie zaangażowało się szereg osób. Nie zabrakło również klaczy Federiny. To, jak mówią w Samborowicach „niezawodna aktorka” inscenizacji na św. Marcina. Jej właścicielem jest Bernard Świerczek, odkupił ją jako „emerytkę”. Wcześniej biegała na torze wyścigów konnych w Służewcu i miała zostać przeznaczona już na rzeź. Kilkanaście lat temu właściciel klaczy jeździł nią jeszcze na procesje konne. Od pięciu lat koń uczestniczy już tylko w inscenizacjach przygotowywanych na św. Marcina. Obecnie ma 30 lat.

– To ciekawe przeżycie, występuję już w tych inscenizacjach od około pięciu lat. To wspaniała zabawa, świetnie spędzony czas – opowiada o udziale w wydarzeniu Patryk Grzegorczyk. – Najważniejsze dla nas jest to, że razem się spotykamy i możemy przeżyć to wspólnie – zauważa z kolei Damian Herber.

(mad)