Doświadczona pielęgniarka raciborskiego szpitala zakaźnego, z którą jesteśmy w kontakcie od tygodnia, powiedziała nam, że nastroje na Gamowskiej poprawiły się w ostatnich dniach.

Przypomnijmy, że to na barkach personelu pielęgniarskiego spoczęły obowiązki przenosin i reorganizacji oddziałów szpitala rejonowego. Mimo zapowiedzi nie wysłano im do pomocy wojska czy innych służb mundurowych. Ich niepewność jutra wynikała ze stresu, zmęczenia i braku wiary w systematyczne dostawy sprzętu ochrony osobistej.

Wedle relacji naszej rozmówczyni szpital jest teraz dobrze zaopatrzony w sprzęt. – Przez dwa ostatnie dni „ruszyło”. Jednorazowych fartuchów mamy dużą ilość. Codziennie przywożono nowe. Sporo jest kombinezonów, w różnych rozmiarach, każdy może dopasować do własnych potrzeb. Są też gogle i przyłbice. Tak samo dobrze jest jeśli chodzi o zaopatrzenie w „kaczki”, miski i „baseny” – mówi nam kobieta.

Dwa szpitalne oddziały – wewnętrzny 1 i pulmonologia mają już specjalne śluzy do przebierania.

Jak się dowiadujemy, pacjenci są w dobrym stanie. – Są samodzielni, dobrze współpracują z personelem – podkreśla pielęgniarka.

Po każdym kontakcie z pacjentem, po wyjściu jest obowiązkowa kąpiel. Po zakończeniu pracy – kolejna.

Członkinie personelu szpitalnego nabrały więcej pewności co do pracy w ciężkich warunkach. – Przy takich zabezpieczeniach czujemy się w szpitalu bezpieczniejsze niż na zewnątrz – uważa raciborzanka.

Odbywa się wiele szkoleń z posługiwania się nowym sprzętem i procedurach obsługi pacjentów.

Pielęgniarki dostały wodę mineralną. – Są nawet ciastka. Obiad był pyszny – uśmiecha się pielęgniarka. Przypomnijmy, że podczas pracy przy adaptowaniu oddziałów do warunków szpitala zakaźnego pielęgniarki nie miały butelkowanej wody.

– Myślę, że nagłośnienie naszej sytuacji pomogło. Były artykuły, zaangażowało się wiele osób. Poprawiło się, ktoś się nami przejął, zainteresował – przekazuje kobieta.

Personel spodziewa się poważniejszych wyzwań przy leczeniu pacjentów, wymagających respiratorów. – Mamy już doświadczenie w takiej pracy, poradzimy sobie – słyszymy.

Jak mówi nam raciborzanka w szpitalu panuje na razie głucha cisza. – Jak z filmu grozy – przyznaje pracownica przyzwyczajona do codziennego gwaru i rumoru na szpitalnych korytarzach pełnych ludzi. – To jest niewidzialny wróg. To, co nastąpi zależy od ludzi, jak będą postępować. Nie wolno być nierozważnym w tym czasie – podsumowuje pielęgniarka.

(ma.w)