Gabriela Kus z Lasaków czekała cały rok, żeby zatańczyć z Berem. – Mieli być o ósmej, ale się trochę spóźnili – mówi pani Gabriela. Jednak nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Oprócz tańca z Berem, pani Gabriela załapała się również na darmowe badanie lekarskie w wykonaniu Doktora Molesty. W rolę lekarza wciela się Dawid Pater z Łubowic. – Dzięki, nie trzeba było – to moje motto, żartuje lekarz.

– Jeśli dasz, zawsze otrzymasz – mówi Zygfryd Kampa z Lasaków. Gospodarz ma 85 lat i zapewnia, że całe szczęście i powodzenie, które go w życiu spotkało, zawdzięcza sławikowskim berom, których co roku zaprasza do swojej zagrody. – Nie masz nic lepszego, jak z rana jednego – mówi początkującym berom, wręczając im czysty napój w szklanej butelce. Młodzi podchwytują to hasło, a gdy w drzwiach domu staje pani Zofia, małżonka Zygfryda Kampy, grają i śpiewają „Sto lat!”.

Sławikowskie Bery są w tym roku wyjątkowo liczne. Cieszy się z tego Piotr Morawin, który przez lata dbał o to, aby tradycja Wodzenia Bera nie zanikła. Dziś do Sławikowskich Berów należy również jego syn Dawid, który w ten wyjątkowy dzień zakłada strój ojca.

– To jest strój, który uszyła mi moja żona w 1992 roku specjalnie na tę okazję. Cieszę się, że tradycja trwa, że są następcy – mówi pan Piotr, który wciąż wspomaga młodzież organizacyjnie. Sławikowskie Bery będą krążyć przez kilka godzin, odwiedzając ponad setkę gospodarstw. Na koniec Ber – symbol nieszczęść – zostanie zgładzony.

Wodzenie Bera to stara tradycja, sięgająca co najmniej średniowiecza, a więc czasów, kiedy na Śląsku żyły jeszcze niedźwiedzie. Zdarzało się, że zwierzęta czyniły spustoszenie w chłopskich zagrodach. Nic dziwnego, że niedźwiedź stał się symbolem nieszczęścia. Od niepowodzeń, które przynosi Ber, można się ustrzec, tańcząc z nim i przekupując go czymś mocniejszym do picia. Sposób musi być skuteczny, skoro tradycja przetrwała całe stulecia. Wodzenie Bera odbywa się na koniec karnawału.

(żet)