W ostatni czwartek maja Muzeum zorganizowało drugie czwartkowe spotkanie ze swymi zabytkami. Przyszło mniej zwiedzających niż za pierwszym razem, ale dyrektor placówki przyznał, że konkurencja z Dniem Matki stawiała placówkę od razu na przegranej pozycji.

Niespotykana formuła

– Cieszę się jednak, że ci, co się do nas wybrali, są tak bardzo zainteresowani naszą ofertą i wyraźnie zgłębiają temat. Nieczęsto u nas pada tak wiele pytań na temat eksponatów – komentował Romuald Turakiewicz dociekliwość uczestników spotkania. Pod koniec czerwca zaplanował prezentację broni powstańców śląskich z zasobów działu historii.

– To jest nowa formuła muzealna rzadko spotykana w innych muzeach. Dla mnie to wyjście do przodu. Dotąd, żeby tak się zbliżyć do zabytków, trzeba się było do nas zwracać pisemnie, uzasadniać cel. Formalności mogły zniechęcać – tłumaczył dyrektor.

Jak podkreślił, na czwartkowych spotkaniach nie ma problemu, by ktoś zainteresowany przyszedł i wziął sobie do ręki toporek neolityczny sprzed 5 tysięcy lat. – To jest największy walor naszego cyklu – zaznaczył Turakiewicz.

Kurator spotkania – wystawy był Marcin Rezner archeolog od 15 lat związany z Muzeum w Raciborzu, który świetnie zna jego magazyny i zbiory. Pomagała mu archeolożka Wiktoria Stangret, którą raciborska placówka pozyskała z Muzeum w Głubczycach.

Dyrektor Turakiewicz mówi o Wenus z Muzeum w Raciborzu

– Wenus z Sudołu jest najlepiej zachowaną figurką neolityczną na tle zbiorów z całej Polski. Jest nieuszkodzona i takich mamy u nas kilka. W tamtych dawnych czasach to były popularne przedmioty. W każdej osadzie można było je znaleźć – tłumaczył R. Turakiewicz.

Figurka, która znajduje się w zbiorach raciborskiego Muzeum, zachowana jest w całości. Naukowcy odkryli, że osada, z której pochodzi, została zalana przez powódź i tamtejsza ludność już nie wróciła do niej. Dzięki temu mnóstwo przedmiotów ocalałych przez tysiąclecia przetrwało w całości. – Zwykle znajduje się fragmenty rzeczy, jakieś rozdrobnione, nienadające się do użycia. To też potwierdza, że rejon Raciborza był zalewany już w tamtych czasach. Ta Wenus jest tego dowodem – nadmienił szef Muzeum.

Nie wrócili do osady

Oglądający eksponaty przyznawali, że widać w nich kunszt obróbki kamienia. – Człowiek pierwotny miał potrzebę odczuwania piękna. Jakaś duchowość tam była – podkreślano.

Dlaczego takie figurki powstawały?

Wytłumaczenie można znaleźć w kulcie, jakichś wierzeniach. Nie ma figurek męskich. Wenus z tamtych czasów zwracają uwagę swoją „puszystością”. Taki był ideał kobiecej urody. Musiał być to ktoś wysoko postawiony w hierarchii społecznej, ktoś dobrze odżywiony. W późniejszych czasach pojawiają się rzeźby kobiet smukłych.

(ma.w)