Warsztaty poprowadziły psychoterapeutki współpracujące z Fundacją – Magdalena Kleczyńska i Jolanta Brodaczewska. Cytując słowa twórcy Porozumienia Bez Przemocy, Marshalla Rosenberga, prawdziwa współpraca jest możliwa wtedy, gdy wszyscy uczestnicy rozmowy wierzą w to, że inni z szacunkiem przyjmą ich potrzeby i system wartości.

Metafora domu

Magdalena Kleczyńska komunikację między ludźmi porównała do domu. Zapraszając gości, oczekujemy od nich dostosowania się do zasad panujących w naszym domu i nie odpowiadałoby nam, gdyby obce osoby „wchodziły nam z butami” w naszą przestrzeń. Według Kleczyńskiej to właśnie metafora słuchania.

– W dobrej komunikacji tak naprawdę najważniejsza jest umiejętność słuchania. Dobry słuchacz jest czujny i czeka, aż rozmówca zaprosi go do swojego domu – tłumaczyła podczas warsztatów.

Czym jest Porozumienie bez Przemocy?

Nazywane jest „językiem serca”. To sposób komunikowania się, w którym przyczyniamy się do poprawy jakości życia zarówno swojego, jak i innych. Podstawową potrzebą każdego człowieka jest zaspokojenie potrzeb.

Istotą Porozumienia bez Przemocy jest nastawienie na obserwację, nazywanie swoich uczuć i uzewnętrznianie potrzeb, a także poszukiwanie najlepszej drogi ku temu, aby zaspokajać potrzeby swoje i innych.

Nawiązanie autentycznych relacji

Język życia Marshalla Rosenberga pozwala ujrzeć siebie w nowym świetle, a drugiego dostrzec tak, jakbyśmy go spotkali po raz pierwszy w życiu. W takiej rzeczywistości łatwiej nawiązać bliskie relacje,a także lepiej poznać i zrozumieć samego siebie. Łatwiej prawdziwie usłyszeć swoje dziecko, rodzica czy partnera. Ten sposób komunikacji z jednej strony pozwala wyrażać się szczerze i bez obawy, że kogoś zranimy, a z drugiej podchodzić do innych z empatią i zrozumieniem.

Agata Paszek

Jak porozumiewać się bez przemocy? 4 praktyczne kroki:

1. Obserwuj. Pytaj rozmówcę o konkretne wydarzenia, nie osądzaj ani nie krytykuj.

2. Nazywaj uczucia. Pytaj o konkretne uczucia twojego rozmówcy i mów, co ty czujesz.

3. Wyrażaj swoje potrzeby, które stoją za nazwanymi uczuciami, czyli odpowiedz sobie na pytanie: „Czego potrzebuję?”.

4. Formułuj prośby, czyli wskazuj na działania, które można podjąć w danej sytuacji.