W jednym z artykułów pisałam o tym, kto nie może być świadkiem testamentu ustnego, czyli wygłaszanego ustnie w obecności świadków gdy istnieje rychła obawa śmierci. Wśród takich osób są m.in. osoby, dla których w testamencie została przewidziana jakakolwiek korzyść, a także małżonek takiej osoby, jej krewni lub powinowaci pierwszego i drugiego stopnia oraz osoby pozostające z nią w stosunku przysposobienia. Jeżeli świadkiem była jedna z w/w osób nieważne jest tylko postanowienie, które przysparza korzyści tej osobie, jej małżonkowi, krewnym lub powinowatym pierwszego lub drugiego stopnia albo osobie pozostającej z nią w stosunku przysposobienia. Jednakże gdy z treści testamentu lub z okoliczności wynika, że bez nieważnego postanowienia spadkodawca nie sporządziłby testamentu danej treści, nieważny jest cały testament. Oczywiście ilość świadków niezbędnych przy testamencie ustnym wynika z przepisów i jest ściśle określona. Co jednak w sytuacji gdy świadków wygłoszenia swojej ostatniej woli przez spadkobiercę jest więcej niż wymagana liczba, i znajduje się wśród tych osób jedna z opisanych powyżej? W orzecznictwie Sądu Najwyższego, reprezentowane jest stanowisko, że obecność przy sporządzaniu testamentu ustnego osób, które nie mogą być świadkami, a także ich podpisy na piśmie stwierdzającym treść tego testamentu, nie powodują jego nieważności, jeżeli byli oni tzw. świadkami nadliczbowymi. Również gdy takie osoby były obecne przy akcie testowania ale w ogóle nie działały w charakterze świadka, nie powoduje to nieważności testamentu.