Inaczej formułując postawione w tytule pytanie: po jakim czasie posiadania czyjejś nieruchomości można nabyć jej własność?

Przepisy prawa mówią o dwóch takich terminach: 20 i 30 lat. Oba odnoszą się do posiadania samoistnego czyli takiego gdy posiadacz korzysta z nieruchomości tak jakby był jej właścicielem. Nie wiąże go więc np. umowa dzierżawy ani najmu dotycząca tej nieruchomości. Można więc powiedzieć, że zasiedzenie zależy jedynie od samego faktu posiadania samoistnego nieruchomości i upływu określonego okresu czasu, zależnego od dobrej lub złej woli posiadacza. Przepisy bowiem stanowią wprost, że posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat 20 jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Natomiast po upływie lat 30 posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Kluczowe jest więc rozróżnienie kiedy ktoś pozostaje w dobrej a kiedy w złej wierze. I co ważne zauważyć w tym miejscu należy, że dobra wiara nie jest warunkiem samego zasiedzenia, ale znacząco, bo aż o 1/3, skraca czas potrzebny do zasiedzenia. Dobra wiara posiadacza polega na usprawiedliwionym przekonaniu, że przysługuje mu takie prawo do władania rzeczą, jakie faktycznie wykonuje.

Uwaga!

Gdy podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, wówczas posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika (gdy poprzednik uzyskał posiadanie w złej wierze to tylko gdy łącznie jest to przynajmniej lat 30).