Kiedy byłem dzieckiem, na parkingu pod blokiem stał tylko jeden samochód. To był pomarańczowy „maluch”. Właścicielem był rafakowiec, który kupił auto za dewizy zarobione za granicą. Praca w Rafako była wtedy powodem do zazdrości u sąsiadów. Kiedy byłem studentem, podróżowałem do Katowic z kolegą z Głubczyc. Jego marzeniem była praca w Rafako. Mówił, że to najlepsza firma w regionie, dająca największe perspektywy rozwoju, najlepsze zarobki. W obecnych czasach obserwuję stopniowy, niestety coraz szybszy zjazd Rafako w przepaść. Wspomnienia o potędze tej firmy zaczynają być traktowane z niedowierzaniem. Kiedyś Racibórz kojarzył się głównie z Rafako. Teraz miasto kojarzą w Polsce ze znajdującym się nieopodal fabryki zbiornikiem przeciwpowodziowym. Ocalił kilka miast, setki tysięcy ludzi, ocalił także Rafako przed katastrofą jakiej doznało w 1997 roku. Wtedy wydawało się, że to cios śmiertelny, a jednak firma dotrwała do ósmej dekady swego istnienia. Słyszałem takie „przepowiednie”, że koniec Rafako to koniec Raciborza. Jeśli dojdzie do najgorszego, to z pewnością tak - koniec miasta jakim go dotąd znaliśmy. Bo już nic nie będzie takie jak przed upadkiem Rafako.